Matthias-Andrew-Sahra FCI, hodowla Pudli Miniaturowych i Pudli Toy

 

RYS HISTORYCZNY

  Jedna z najstarszych ras. Jak żartobliwue twierdzi p. Zygmunt Jakubowski - wybitny znawca przedmiotu - "były od początku świata". Znany francuski rysownik, Jan Effel w swojej historii człowieka namalował pudla już w raju. W Katedrze SAINT SAUVEUR pochodzącej z XI/XII wieku średniowieczny artysta umieścił pudla w herbie świątyni. Był psem władców i biedaków. Biegał po królewskich komnatach LUDWIKA XV i LUDWIKA XVI. Duch białego pudla o imieniu BIELIK, ulubieńca Zygmunta Starego, zapewne do dziś krąży po wawelskich krużgankach. Był szczególnie modny w wieku XIX. Cieszył się wielką popularnością w okresie międzywojennym. Swój renesans przeżywał w latach 60 i 70 ubiegłego wieku. Obecnie ustępują stopniowo młodym rasom. Na szczęście ma nadal wierne, choć nieliczne grono wielbicieli i pasjonatów dbających o rozwoj tej ciekawej rasy.

  Słowo pudel w języku starogermańskim oznaczało kałużę, we Francji psy tego typu nazywano barbetami ze względu na ich kosmate brody. Z historii tej rasy wyłania się opinia dotycząca pochodzenia z Islandii, skąd sprowadzano na stary kontynent średniej wielkości psy zaganiające, krzyżowane następnie z psami myśliwskimi. W ten sposób otrzymywano osobniki o kosmatym włosie (czyli włosie pierwotnym dla pudla), który w związku z pełnionymi funkcjami przez te psy (dowodnymi) odpowiednio strzyżono. Nie przypadkowo, w związku z tym faktem, klasyczne strzyżenie pudla najbardziej przypomina dawne przeznaczenie tych zwierząt.

 

UŻYTKOWOŚĆ

  Pies wykorzystywany dawniej do polowań, głównie na ptactwo wodne, dziś pełni przeważnie funkcje reprezentacyjne. Istnieją pudle, które dobrze nadają się do pracy z chorymi i niepełnosprawnymi ludźmi. To fakt, który pozwala je uznać za rasę nie tylko reprezentacyjną, ale i pomocną w różnego rodzaju terapiach. Ze względu na inteligencję i posłuszeństwo sprawdza się doskonale na torze agility i podczas gry w flyball. Doskonały towarzysz życia współczesnego człowieka. Pies i dla ludzi w podeszłym wieku, i dla młodzieży.

 

ZACHOWANIE I CHARAKTER

  Pies niezwykle towarzyski, łatwo przystosowuje się do różnych warunków i trybu życia. Bezgranicznie przywiązany do właściciela, stąd często poddaje się nastrojom swojego pana. Uczuciowy, nieustannie domaga sie pieszczot i czułych słówek. źle znosi nieobecność domowników. Niezmiernie inteligentny, o niezwykłych zdolnościach uczenia się. Długie lata jest pełen werwy i zawsze skory do zabawy. 

 

SZATA I UMASZCZENIE

  Szata gęsta, wełnista, kędzierzawa tworząca po rozczesaniu runo jednolite na całym ciele. Istnieje jeszcze szata sznurowa, współcześnie zapomniana, znana jedynie z opisów i starych rycin; wymaga odpowiedniego skręcania, które powoduje pilśnienie i układanie się szaty w długie dredy. 

  Umaszczenie: do trzech pierwotnych kolorów naturalnych - białego, czarnego i brązowego, dodano srebrny, a póżniej morelowy (apricot). UWAGA: kolory muszą być jednolite, bez białych łat czy plam!

 

WIELKOŚĆ

  Pudel duży: 46- 60 cm;
  Pudel średni: 35- 45 cm;
  Pudel miniaturowy: 28- 35 cm;
  Pudel toy: poniżej 28 cm (idealna wielkość to 25 cm).

 

ZDROWIE I PIELĘGNACJA

  Sierść pudla kędzierzawa i gęsta wymaga opieki. Konieczne jest szczotkowanie przynajmniej raz w tygodniu. Kąpie się go zwykle raz na miesiąc. Pies szczególnie elegancki wymaga wizyty u fryzjera co 6 tygodni. Jeśli wybierze się odpowiedni rodzaj strzyżenia, utrzymanie szaty pudla jest mało kłopotliwe. Co ważne - nie linieje! Innym zabiegom podlega, gdy zamierzamy swojego pupila pokazywać na wystawach, bowiem obowiązują tu regulaminowe fryzury szczegółowo opisane w poradnikach kynologicznych. 

  Zdrowie: rasa długowieczna, dobrze się starzeje, często przekracza 15 r. życia. Rzadko odwiedza lekarza weterynarii. Należy szczególnie, jak u wszystkich ras, dbać o higienę jamy ustnej, by zapobiec osadzaniu się kamienia nazębnego i nieprzyjemnej woni z pyska. 

 

 

Wzorzec Rasy

 

  Pochodzenie: Francja.
  Data publikacji obowiązującego wzorca: 06.03.07
  Klasyfikacja: Psy do towarzystwa.
  Klasyfikacja FCI: Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 2 Pudle.

  Nie podlegają próbom pracy.

  ZARYS HISTORII RASY:
  Etymologicznie, francuskie słowo "caniche" pochodzi od "cane", francuskiego określenia samicy kaczki. W innych krajach nazwa rasy jest powiązana z brodzeniem, pluskaniem w wodzie. Oryginalnie pies ten był używany do polowania na dzikie ptactwo wodne. Rasa pochodzi od barbet’a, którego wiele cech zachowała aż do teraz. W 1743 roku pojawiła się w języku francuskim nazwa "la caniche", określająca sukę rasy barbet. W późniejszym czasie określenia "barbet" i "caniche" /pudel/ stopniowo nabrały odrębnego znaczenia.

  Hodowcy włożyli wiele ciężkiej pracy w uzyskanie psów w oryginalnym typie i o jednolitym umaszczeniu. Pudel stał się bardzo popularnym psem do towarzystwa z powodu przyjaznego, wesołego i lojalnego charakteru, ale także z powodu czterech odmian wielkości i różnych umaszczeń, które każdy może wybrać zgodnie ze swymi upodobaniami.

  WRAŻENIE OGÓLNE: Średniej budowy pies, z charakterystyczną, kędzierzawą szatą - lokowatą lub sznurową. Ma wygląd psa inteligentnego, zawsze czujnego i aktywnego, harmonijnie zbudowanego, sprawiającego wrażenie eleganckiego i dumnego.

  ISTOTNE PROPORCJE:
• Długość kufy stanowi ok. 9/10 długości czaszki.
• Długość tułowia, mierzona między łopatką, a guzem kulszowym przekracza nieco wysokość w kłębie.
• Wysokość w kłębie jest prawie równa wysokości zadu.
• Odległość od podłoża do łokcia stanowi 5/9 wysokości w kłębie.

  USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Pies ten znany jest ze swej lojalności oraz łatwości uczenia się i bycia układanym, co czyni go szczególnie miłym psem do towarzystwa.

  GŁOWA: Wyrazista, o prostych konturach, proporcjonalna w stosunku do tułowia. Głowa musi być dobrze wymodelowana i nie może być ciężka, masywna, ani zbyt delikatna.

  OKOLICA MÓZGOCZASZKI:
  Czaszka: Szerokość wynosi mniej, niż połowa długości głowy. Czaszka, widziana z góry, jest owalna w osi długiej i nieco wypukła z profilu. Osie podłużne nieco rozbieżne.
  Łuki brwiowe: Umiarkowanie zaznaczone, pokryte długą sierścią.
  Bruzda czołowa: Szeroka między oczami, zwęża się w kierunku silnie zaznaczonego guza potylicznego (u pudli miniaturowych może być on nieco mniej wyraźny).
  Stop: Słabo zaznaczony.

  OKOLICA TWARZOCZASZKI:
  Nos: Dobrze rozwinięty, pionowy profil; szerokie nozdrza. Czarny u pudli czarnych, białych i srebrnych ; brązowy u pudli brązowych; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych - brązowy lub czarny.
  Kufa: Grzbiet nosa idealnie prosty. Długość stanowi ok. 9/10 długości czaszki. Ramiona żuchwy biegną niemal równolegle. Kufa mocna. Dolny zarys kufy wyznacza żuchwa, nie linia dolnej wargi.
  Wargi: Umiarkowanie rozwinięte, dość ściśle przylegające, średniej grubości; górna warga spoczywa na dolnej, nie zwisając poniżej. Czarne u pudli czarnych, białych i srebrnych; brązowe u pudli brązowych. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwono-płowych, od ciemnobrązowych do czarnych. Kąciki warg nie mogą być przesadnie zaznaczone.
  Szczęka i żuchwa oraz zęby: Zgryz nożycowy. Mocne zęby.
  Policzki: Nie wystające, wymodelowane na kościach. Łuki podoczodołowe wymodelowane i umiarkowanie wydatne. Łuki jarzmowe bardzo mało wydatne.
  Oczy: Wyrażające żywe zainteresowanie; osadzone na wysokości stopu i lekko skośne. Migdałowatego kształtu. Czarne lub ciemnobrązowe. U brązowych pudli mogą być barwy ciemnego bursztynu.
  Powieki: Obwódki powiek czarne u czarnych, białych i srebrnych pudli; u pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czerwonopłowych mogą być brązowe lub czarne.
  Uszy: Dość długie, opadające wzdłuż policzków; osadzone w przedłużeniu linii, rozpoczynającej się od wierzchołka nosa i przechodzącej poniżej zewnętrznego kąta oka; płaskie, rozszerzające się poniżej nasady i zaokrąglone na końcach; okryte długą, falistą sierścią. Płaty uszu powinny sięgać do kącików warg.

  SZYJA: Mocna, lekko łukowata poniżej karku; średniej długości; harmonijna. Głowa noszona wysoko i dumnie. Bez łałoku; o owalnym przekroju. Długość szyi nieco mniejsza, niż długość głowy.

  TUŁÓW: Proporcjonalny. Długość przekracza nieznacznie wysokość w kłębie.
  Kłąb: Umiarkowanie rozwinięty. Grzbiet Krótki. Linia grzbietu harmonijna i zwarta. Wysokość w kłębie jest równa wysokości, mierzonej od górnej linii zadu do podłoża.
  Lędźwie: Mocne i umięśnione.
  Zad: Zaokrąglony, ale nie opadający.
  Pierś: Przedpiersie musi nieco wystawać i być położone dość wysoko.
  Klatka piersiowa: Sięga dołem do łokcia; szerokość odpowiada 2/3 jej głębokości. U dużych pudli obwód klatki piersiowej, mierzony za łopatkami, musi przekraczać przynajmniej o 10 cm wysokość w kłębie. Klatka piersiowa owalna w przekroju, szeroka w części tylnej. Brzuch i słabizny: podkasanie zaznaczone, ale nie przesadnie.

  OGON: Osadzony dość wysoko, na poziomie lędźwi. Może być naturalnej długości lub skrócony o 1/3 lub 1 długości, w krajach, w których cięcie ogonów nie jest zabronione. W spoczynku ogon noszony nisko; w ruchu - niesiony ukośnie.

  KOŃCZYNY
  KOŃCZYNY PRZEDNIE: Idealnie proste i równoległe; dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Wysokość, mierzona od łokcia do podłoża, przekracza nieco połowę wysokości w kłębie.
  Łopatki: Dobrze ukątowane i umięśnione. Łopatka tworzy z kością ramieniową kąt 110°.
  Ramię: Długość kości ramieniowej odpowiada długości łopatki.
  Staw nadgarstkowy: Tworzy przedłużenie przedniej linii przedramienia.
  Śródręcze: Silne i - widziane z boku - niemal proste.
  Przednie łapy: Raczej małe, zwarte, w kształcie krótkiego owalu. Palce dobrze wysklepione i zwarte. Opuszki twarde i grube. Pazury - czarne u czarnych i srebrnych pudli; czarne lub brązowe u pudli brązowych. U pudli białych pazury w całej gamie kolorów - od rogowego po czarny. U pudli pomarańczowo-płowych (morelowych) i czarnych - brązowe lub czarne.

  KOŃCZYNY TYLNE: Widziane z tyłu - równoległe; mięśnie dobrze rozwinięte i wyraźnie widoczne. Staw skokowy dość dobrze ukątowany. Kąty: biodrowo-udowy, piszczelowo-udowy i piszczelowo-skokowy, powinny być dobrze zaznaczone.
  Udo: Dobrze umięśnione i silne.
  Śródstopie: Raczej krótkie i proste. Pudel powinien rodzić się bez palców szczątkowych na kończynach tylnych.
  Tylne łapy: Takie, jak przednie.

  CHÓD/RUCH: Pudel porusza się lekko i sprężyście.

  SKÓRA: Elastyczna, nie luźna, pigmentowana. Pudle czarne, brązowe, srebrne, pomarańczowo-płowe (morelowe) i czerwonopłowe, muszą być pigmentowane zgodnie z kolorem szaty. U białych pudli pożądana jest srebrna barwa skóry.

  SZATA
  WŁOS:
  Lokowaty: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze, bardzo kędzierzawy, elastyczny i odporny na ucisk dłoni. Powinien być gruby, gęsty, równej długości; powinien także tworzyć równe loki.
  Sznurowy: Obfity, o delikatnej, wełnistej strukturze; gęsty, tworzący charakterystyczne sznury, które powinny osiągać długość przynajmniej 20 cm.

  MAŚĆ: Jednolicie czarna, biała, brązowa, srebrna, morelowa (pomarańczowo-płowa) i czerwona (czerwono-płowa).
  Brązowa: Powinna być głęboka, raczej ciemna, jednolita i ciepła. Odcień beżowy oraz jego jaśniejsze pochodne, nie są dozwolone.
  Srebrna: Musi być jednolita, głęboka; nie może przechodzić w czerń, ani w biel.
  Morelowa (pomarańczowo-płowa): Musi być jednolita; nie może być zbliżona do jasnopłowego, kremowego czy czerwono-płowego koloru.
  Czerwona (czerwono-płowa): Musi być jednolita na całym ciele. Absolutnie nie może być zbliżona do pomarańczowo-płowej (morelowej).
Obwódki powiek, nos, wargi, dziąsła, podniebienie, naturalne otwory, moszna i opuszki – dobrze pigmentowane.

 

Copyright 2010 © Matthias-Andrew-Sahra FCI- Pudle Miniaturowe i Pudle Toy.     Projekt i wykonanie: aviokdesign